In Memoriam

Lieve Yvonne,

De laatste jaren hebben we
samen met jou op de donderdagmiddag veel plezier beleefd op en naast het
veld. Je hebt tientallen jaren gehockeyd
bij Civicum en je was daarom een fijne aanwinst in ons team.

Eerst hockeyde je bij de
jeugd en later zorgde jij ervoor dat je het zondag veterinnen team compleet
maakte. Je begon in het veld en vervolgens werd je de reddende engel in de goal
met goede coachende sturing aan de veldspeelsters. Na vele heerlijke hockey
jaren waar jij zichtbaar genoot, kon het zondag team niet doorgaan vanwege een
te krappe bezetting. Gelukkig sloot je
je toen aan bij ons op de donderdag. Hockey was je lust en je leven, je wilde
koste wat kost doorgaan met deze sport.

Je optimisme, je integriteit,
je luisterend oor, je dienstbaarheid naar een ander, je team-spirit , je droge
humor, je ondeugende ogen, je relativeringsvermogen, je onbaatzuchtigheid en je wilskracht zijn kwaliteiten waar menig mens jaloers op
zou zijn.

Wij als teamgenoten, konden
altijd met je praten. Als wij ergens meezaten,
had jij dat vaak meteen door. Zonder woorden kon je ons bestuderen om later aan
ons te vragen wat er aan de hand was. Je hoorde wat wij zeiden en je stelde
jezelf ook kwetsbaar op. Wat wij aan jou vertelden, bleef bij jou en dit sierde
jou enorm.

Voorheen was je keeper, maar
onze goal was al bezet door Janny, daarom werd je laatste vrouw. Je gaf ons fijne aanwijzingen en we hadden
respect voor je. Buiten het veld scoorde je ook hoge ogen met je mooi verzorgde
derde helft, je hield ervan om een ander in de watten te leggen. Als een ander
het maar goed had, dan was jij blij.

Ook al liet je gezondheid je
in de steek, je liet ons team nooit in de steek. Je kwam enthousiast de wei in, zelfs toen je
ziek was. Over je ziek zijn, praatte je zelden, je wilde niet dat dit een zwaar
onderwerp werd binnen ons team. De
donderdagmiddag was voor jou een fijne afleiding, je kwam om te hockeyen en om
plezier te hebben met je team. Je genoot
van de toernooien waar we al dan niet verkleed heen gingen. Je hield wel van
wat deining en een feestje.

Afgelopen jaar was het soms
lastig om een team compleet te maken. Dit gold ook voor de teams van onze
tegenstanders, dan vielen we in bij elkaar. Jij keepte een keer bij de
tegenstander, Hilke speelde ook met de tegenstander mee en scoorde per ongeluk
een eigen goal, in jouw goal dus, wat uiteindelijk een punt voor Civicum was.
Achteraf konden we er hard om lachen.

Zaterdag ben je overleden aan
de gevolgen van een herseninfarct. De laatste weken vertelde je ons, dat je
gezondheid echt slecht was geworden en dat je je berustte in je lot. Laat dit een troost zijn voor ieder die je
liefhad, maar vooral voor je meisjes en kleinkinderen waar je zo enorm trots op
was.

 

Onze donderdagen zullen nooit
meer hetzelfde zijn….

Dank je wel, lieve Yvonne,
voor je vriendschap in ons team.

 

Een lieve groet, Carlijn,
Caroline, Ellen, Janine, Janny, Judith, Marjolein, Monique, Mona, Monique,
Martine en Hilke